Napuštena italijanska sela poslužila su hotelijerima da još početkom devedesetih godina osmisle koncept takozvanog raštrkanog smeštaja. Tad verovatno nisu ni sanjali da će se tridesetak godina kasnije takav vid ugostiteljstva pokazati kao pun pogodak
Srednjovekovna arhitektura, napuštena sela i gradovi, kao i priroda bez gužve na prvi pogled deluju kao idealna kulisa za neki film, ali to bi moglo da bude i formula za savršen hotel u doba koronavirusa. Od devedesetih godina Italija je polako, ali sigurno usvojila turistički model, poznat i kao albergo diffuso, odnosno raštrkani hoteli, pišu na sajtu Pun kufer.
U vremenima kad su se stanovnici selili u veće gradove kako bi našli posao i bili bliže civilizaciji, hotelijeri su se dosetili da napuštene kuće i gradove pretvore u luksuzne apartmane s bazenima i pogledom na gotovo netaknutu prirodu – idealna prilika u vreme kad se kuće prodaju pošto-poto. Tako gosti mogu da unajme celu kuću za sebe i da prošetaju koju ulicu dalje do velnesa ili hotelskog restorana.
A stručnjaci predviđaju da će se nakon pojave vakcine i dalje tražiti smeštaj koji omogućava distanciranje.Jedan od prvih primera takvih raštrkanih hotela može se videti u utvrđenom gradu Santo Stefano di Sessanio u središnjoj italijanskoj regiji Abruco, gde se nalaze i planine Campo Imperatore, poznate i kao Mali Tibet.
Tamo se otvorio Sextantio, jedan od prvih raštrkanih tipova hotelskog smeštaja, kakav je ubrzo osvanuo i u Materi na juguItalije. Danas se takav razbacan smeštaj može naći na stotinak mesta širom Italije.
Ostavi komentar