Iako prilikom kupovine svoje prve nekretnine iz stambenog kredita većina dobro proceni veličinu i cenu, neretko se dešava da posle par godina taj stan postane mali ili pak preveliki za trenutne životne okolnosti. U oba slučaja, potreban je novi stan, a Kamatica je istraživala kakva je bankarska procedura ukoliko klijent želi novi stambeni prostor.
Kako su za Kamaticu rekli u većini banaka klijente savetuju da odu do najbliže filijale gde se mogu posavetovati sa bankarom, koji će na osnovu kreditne sposobnosti i njegovih trenutnih životnih okolnosti pokušati da nađe najbolje rešenje.
Prosečan iznos stambenog kreditaU Vojvođanskoj banci prosečan iznos isplaćenog stambenog kredita iznosi oko 30.000 eura, u Sber banci oko 45.000 eura, dok je u Eurobanci između 40.000 i 45.000 eura.Ovi iznosi ne predstavljaju tržišne cene nekretnina, već traženi iznos pozajmice, jer je klijenti prilikom kupovine nekretnine iz indeksiranih stambenih kredita, u obavezi da obezbedi minimalno učešće od 20 procenata od kupoprodajne cene stana. Što je veći iznos koji klijent položi kao depozit manji je iznos tražene pozajmice, a samim tim i mesečne rate. |
Šta Vam banke mogu ponuditi?
„U situaciji kada klijent prepozna potrebu za većim stanom, a već ima stambeni kredit u korišćenju od ranije, postoji nekoliko opcija koje se mogu primeniti. Jedna od mogućnosti je da klijent proda manji stan, zatim sredstva od prodaje iskoristi za učešće i uzme stambeni kredit za kupovinu većeg stana. Sa druge strane, klijent može i da zadrži manji stan i uzme novi stambeni kredit, ali pod uslovom da je kreditno sposoban. Ovde naravno ostaje otvoreno pitanje da li klijent ima finansijski deo za obavezno učešće koje iznosi minimum 20 procenata od kupoprodajne cene stana. U situaciji da nema sredstava za učešće, klijent može aplicirati za gotovinski kredit, uz uslov da nije prezadužen postojećim obavezama. Procedura za obe opcije je ista kao u situaciji kada klijent aplicira za novi stambeni kredit“, objašnjavaju u Sber banci.Oni još i dodaju da nije moguće objediniti dva stambena kredita, kao što se na primer može kod kredita za refinansiranje, jer za kupovinu nove nepokretnosti realizovao bi se novi stambeni kredit sa procedurama i dokumentacijom koja je neophodna za realizaciju svakog posebno stambenog kredita.
Sličan odgovor smo dobili i u Vojvođanskoj banci. Svaka nova kupovina nekretnine mora da bude finansirana isključivo novim stambenim kreditom.
„Prenos stambenog kredita nije moguće raditi jer su stambeni krediti namenski krediti i kao takvi moraju biti vezani za konkretan kupoprodajni ugovor, odnosno predmet kupovine u određenom vremenskom trenutku. Iz tog razloga nije moguće raditi bilo kakvu „dopunu ili izmenu“ postojećeg stambenog kredita novim predmetom kupovine, odnosno finansiranja“, kažu u Vojvođanskoj banci.
U Eurobanci objašnjavaju da prilikom kupovine drugog stana putem kredita ceo postupak se realizuje ispočetka, jer je u pitanju novi stan i novi stambeni kredit.
„Ukoliko se klijent koji je korisnik stambenog kredita opredeli za kupovinu drugog stana, u zavisnosti od toga da li želi da zadrži prvi stan ili želi da ga proda, na raspolaganju su mu različite opcije. Uobičajena praksa je da klijenti prodaju prvi stan i kupuju drugi veći – u tom slučaju, klijent u obavezi da prevremeno otplati stambeni kredit za stan koji prodaje i aplicira za novi kredit vezan za novu nekretninu“, pričaju u Eurobanci.
Interesovanje za stambene kredite, kako kažu bankari, traje tokom cele godine. Ipak, u Eurobanci tvrde da je tražnja za ovom vrstom kredita kod njih najveća u proleće i leto, dok je u Vojvođanskoj to takođe proleće ali i kraj godine.
Uslovi za kredit su opšte poznati, ali bilo bi poželjno dati sugestiju, kako se ne prezadužiti, jer za učešće od 20 posto za stambeni kredit je najčešće potrebno uzeti i keš kredit što za učešće što za propratne troškove:procenitelj idr.
Takođe, zašto se ne olakša mogućnost i omogućiti i više hipotekarnih kredita kao u zemljama Zapadne Evrope.
Takođe. želim da naglasim da su hitno potrebne izmene Zakona o radu, jer privatnici najčešće pribegavaju jednomesečnim ugovorima koji mogu trajati godinama, i time guše kreditnu sposobnost svojih zaposlenih a što se odražava i na celu državu i budžet