Kada su dve drugarice – jedna taze penzionisana balerina, a druga donedavno aktivna stjuardesa (koja je posle 26 godina provedenih među oblacima dobila premeštaj da radi na šalteru), uporedile svoje godine radnog staža, prava na beneficije i uplaćene doprinose, stjuardesa je shvatila da bi i ona mogla da se penzioniše.
Jedina razlika je bila u tome što je stjuardesa češće, zbog bolesti dece, izostajala s posla, ali joj nije palo na pamet da bi to mogla biti smetnja za njenu penziju. Preračunala je da bi joj penzionisanje pomoglo i da joj se ne smanji prosek buduće penzije zbog neuporedivo manje plate koju će ubuduće imati na šalteru.
Stjuardesa ovih dana, kako kaže, puni 52 godine, ima beneficije za 26 godina radnog staža i još četiri pre toga, dok je radila kao sekretarica.
Na poslu su joj, međutim, rekli da je požurila, jer nema uslova za penziju, što ju je začudilo. Objasnili su joj da bolovanje ne ulazi u beneficije, pa joj nije jasno koliko još treba da radi i da li je moguće da narednih osam godina, do 60. godine, uplaćuje sebi staž. I da li ima razlike između njene starosne penzije i onih koji se penzionišu pod opštim uslovima.
U kojim, dakle slučajevima, svi oni koji su imali beneficirani radni staž, pola ili sve vreme dok su radili, mogu da računaju da najranije odu u penziju i da li bolovanje ulazi u beneficije?
Da li i za njih važe kazne, odnosno trajno umanjenje penzija od 0,34 odsto za svaki mesec pre navršenih 65 godina života.
U Fondu za penzijsko i invalidsko osiguranje objašnjavaju da je granica za starosnu penziju onima s beneficijama niža nego kod penzionera kojima sa godina računa 12 meseci.
U slučaju beneficiranog staža, svakih 12 meseci efektivno provedenih na poslovima na kojima se staž računa sa uvećanim trajanjem, računa se najviše kao 14, 15, 16 ili 18 meseci staža osiguranja.
U zavisnosti od stepena uvećanja staža, starosna granica se snižava tako da se osiguranicima, kojima se efektivno navršenih 12 meseci računa kao 18 meseci staža osiguranja, snižava starosna granica najviše do 50. godine života.
Osiguranicima kod kojih se 12 meseci računa kao 14, 15, odnosno 16 meseci staža osiguranja, starosna granica se može snižavati maksimalno do 55. godine života. Obračun penzije je isti kao i ostalim osiguranicima, s tim što se za obračun ličnog koeficijenta uzimaju zarade ostvarene od 1. 1. 1996. godine (za ostale osiguranike se uzima od 1. 1. 1970. godine), i iznos tako utvrđene penzije se uvećava 20 odsto.
Važno je da svi oni s beneficijama znaju da im bolovanje ne ulazi u staž. Njima se staž računa samo za efektivni radni vek, dakle, ne i za vreme provedeno na bolovanju – bez obzira na prirodu bolesti, koja je uzrok bolovanja, trajanje staža se neće uvećati za period bolovanja.
Trajanje staža može se uvećati za najviše 50 odsto u odnosu na efektivno trajanje, osim u slučaju profesionalnih vojnih službenika, pošto se njima u slučaju angažovanja u oružanim akcijama vreme provedeno na lečenju ili u zarobljeništvu računa dvostruko.
Ostavi komentar