Vremenske neprilike `ojadile` osiguravajué kuće

Objavljeno: 29.03.2012

Vesti izvor: Kamatica, Deutsche Welle

Osiguravajuća društva su zbog elementarnih nepogoda u 2011. zabeležila štetu u vrednosti od 380 milijardi dolara. U Hamburgu se na Kongresu o elementarnim nepogodama razmatra da li štete uzrokuju promene klime ili čovek

Tornado, oluje, uragani, orkani, jake padavine praćene poplavama i klizištima, ekstremne suše, šumski požari ili velike hladnoće. Od početka vođenja statistike, 1970. godine, Peter Hope, šef Istraživačkog centra za georizike u Minhenskom reosiguranju zabeležio je jasan trend ka većim gubicima uzrokovanih ekstremnim vremenskim prilikama. "2011. godina je bila druga po broju prirodnih katastrofa. Još uvek se na prvom mestu nalazi 2005, sa ektremno jakim orkanima, Katrina, Rita, Vilma, koji su uzrokovali veliku materijalnu štetu.“

Protekle godine vladali su ekstremni vremenski uslovi zbog dva prirodna fenomena koji su se dogodili istovremeno: Severnoatlantska oscilacija i El Ninjo i južna oscilacija.

Andreas Beker iz nemačkog Meteorološkog zavoda objašnjava:

- El Ninjo donosi vlažnost. To, međutim, ne znači da obilne kiše padaju u celom svetu. Postoje regioni sa preobilnim padavinama, ali takođe i regioni sa premalo padavina.

Intenzitet padavina je u pojedinim područjima ekstreman. Andreas Beker kaže:

- Poplave u Pakistanu, vrlo vlažno leto u Južnoj Koreji. Tropski olujni talas je u Japanu doneo više od 1.600 milimetara kiše u tri dana. U Australiji je vladala jedan od tri najvlažnije godine ikada. U jugoistočnoj Aziji su vladali izuzetno dugački i jaki letnji monsumi sa masivnim poplavama u Bangkoku i velikim žrtvama.

Nasuprot tome u Kini su vladale suše. U Južnoj i Srednjoj Americi su bile velike padavine, u Teksasu je vladala suša. Na severozapadu SAD došlo je do velikih padavina sa poplavama.

Beker je siguran da su ekstremne vremenske uslove uzrokovale severnoatlantske oscilacije i El Ninjo i južne oscilacije. Hope kaže da će šteta uzrokovana ekstremnim vremenskim događanjima u statistici Minhenskog reosiguranja rasti brže od drugih prirodnih katastrofa.

Za povećanje troškova osiguravajućih društava krive su i činjenice da su ljudi sve bogatiji što znači da osiguravaju sve veća bogatstva. Istovremeno, svetska populacija brzo raste i ljudi žive sve opasnije.

Tezu da će dolar izgubiti ulogu i važnost “rezervne valute” podgrejao je pola godine ranije i britanski Fajnenšel Tajms kada je objavio da većina menadžera deviznih rezervi u svetskim centralnim bankama očekuje da će dolar biti zamenjen “portfeljem valuta” u sledećih 25 godina.

Međutim, ideja da će zlato zameniti dolar u velikoj meri je apsurdna, budući da se Sjedinjene Države, naime, u svojim nacionalnim rezervama imaju najviše zlata na svetu - 2009. godine bilo ga je u Fort Noksu 8.133,5 tona i zlato je činilo 68,70 posto američkih državnih rezervi.

Ipak, iako ima veliku podlogu u zlatu, nezadovoljstvo dolarom u svetu raste zbog neprekidne enormne emisije novih količina te valute i povećanja potrošnje američke vlade. To izaziva strah svih koji čuvaju dolare od gubitka njegove kupovne moći, koja je već u proteklih sto i više godina bila enormna.

Od 1900. godine do danas američki dolar je izgubio oko 98 posto svoje kupovne moći. Danas treba platiti 50 dolara za iste proizvode i usluge koji su na početku 20. veka koštali jedan dolar; odnosno, s jednim dolarom se danas može kupiti i platiti 50 puta manje proizvoda i usluga (stvarne, realne vrednosti) nego na početku prošlog veka.

Toliko je dolar izgubio vrednosti zbog inflacije, ali toliki je bio i “inflatorni porez” koji su Sjedinjene Države “naplatile” svima koji su u poslednjih sto godina držali dolare kao "zalog za budućnost". Kad se to sve zna, lakše se razume i samouverenost i samopouzdanje sa kojom se Sjedinjene Države i danas zadužuju - nema sumnje da će inflacija vremenom “pojesti” znatan deo i tog današnjeg duga.